The cactus story

This post is written in Dutch

Assignment #10: Choose an everyday object. Look at the top half of the object for fifteen minutes. Record everything you see there in detail. Then do the same for the bottom half. The longer you look the more you will see.

Een alledaags object. Hmm, mijn cactus moet het dan maar worden. Niet echt een voorwerp dat ik elke dag gebruik of zo, maar sinds een paar maanden ben ik verslaafd aan cactussen, dus je kunt eigenlijk wel zeggen dat deze cactussen een alledaags object voor mij zijn geworden. Een kwartier is lang, bedenk ik me nu al. En ik ga zometeen in totaal dertig minuten naar een cactus staren. Geen probleem, want ik vind cactussen mooi. Maar toch, dertig minuten? Aardig wat.

De bovenkant van de cactus

Ik zie gelijk dat de roze ‘bloemblaadjes’ een gezichtje vormen, namelijk dat van Perry het vogelbekdier. Oh dit is echt gek, ik lijk wel dronken. Het zijn in totaal vijf bloemknoppen, als ik het zo maar zal zeggen. Gek, want de cactus heeft drie ‘armen’ en maar 1 van de armen heeft drie bloemen erop zitten, en de andere twee maar één. Wat een oneerlijkheid. Maar goed, verschil moet er zijn. De armen van de cactus hebben allemaal stekels, waar ik liever niet aan zou komen. Ze lijken oranje maar zijn eigenlijk veel donkerder. Op een of andere manier hangt er een gloed omheen wat de stekels heel licht laat lijken. Gek. Na zo’n tien minuten staren naar een cactus komen er niet heel veel nieuwe dingen meer in me op. Ik ben er wel van overtuigd dat ik cactussen nog steeds heel leuk vind, of nou ja, de bovenkant dan. Want de onderkant moet nog komen.

De onderkant van de cactus

Eigenlijk vind ik de onderkant niet zo leuk, want de onderkant bestaat vooral uit een pot. En potten zijn nou niet echt dat ik zeg ‘wát interessant!’. Maar goed, laten we iedereen in zijn waarde laten. Het is een bruine pot, met een mooi afgewerkt randje. Ik weet dat de pot van plastic is, omdat ik de cactus ooit in mijn handen heb gehad (in de winkel vooral) en toen voelde dat de pot van plastic is. Dus dat weet ik nu, dat is dan weer mooi meegenomen. Ik zie boven de pot wat aarde uitkomen, wat ik niet echt mooi vind. Ik hou niet zo van aarde en dat soort dingen. Ook in de tuin werken is niet echt mijn hobby, en klussen ook niet ofzo. Ik hou niet zo van dingen die gemaakt moeten worden, zeg maar. Behalve van eten, want koken vind ik dan wel weer leuk. Ik denk dat het een beetje zit in het viezige van aarde, cement en al dat soort substanties. Niet echt ma thing. Ik denk echt dat ik wel uitgekeken ben inmiddels. Ik kan echt niets nieuws spotten.

Conclusie: mijn cactus is nog even mooi als een half uur geleden. Maar laat me alsjeblieft nooit meer zo lang naar een cactus kijken, want ik kreeg er wel de kriebels van.

#Howtobeanexploreroftheworld